دیپلماسی آشپزی که به عنوان دیپلماسی گوارشی شناخته می شود ، یک نوع از دیپلماسی فرهنگی است که خود زیر مجموعه ای از دیپلماسی عمومی است. فرض اساسی این است که "ساده ترین راه برای جذب قلب و ذهن ها از طریق معده انجام می شود. برنامه های رسمی دولتیِ دیپلماسی آشپزی در تایلند، کره جنوبی، مالزی، پرو، و ایالات متحده ایجاد شده است.
اصطلاحات "دیپلماسی آشپزی" و "گسترو دیپلماسی" (دیپلماسی گوارشی) از اوایل 2000 میلادی توسط دو دانشمند دیپلماسی عمومی Rockower و Sokol ابداع شد و اولین تاثییرات آن یک مقاله در اکونومیست 2002 در مورد برنامه جهانی آشپزخانه تایلندی بود.
فرهاد زعفری محقق غذا و مدرس دانشگاه
"از نظر راکوور، قلب‌ها و ذهن‌های مردم جهان را می‌توان به وسیله "اشتهاء" تصرف کرد؛ هدفی که هر کشوری به دنبال آن است. کشور‌ها برای دستیابی به چهره‌ای موجه در بین مردم جهان، غذاهای کشور خود را در دسترس قرار می‌دهند و ضمن نفوذ در ذهن (به صورت اقناعی به واسطه مُغذی بودن) و قلب (به صورت ارضایی به واسطه طبخ عالی) مردم جهان، آنان را به سمت فرهنگ خود جذب می‌کنند.
دیپلماسی آشپرخانه ای در دو محور خاص و عام مصداق پیدا می کند که اولی تشریفات دیپلماتیک و برنامه های غذایی و ملاقات های سیاسی است و دیگر بصورت عام و ترویج عادات و نوع غذاهای کشور های مختلف برای عموم مردم جهان است.
فرهاد زعفری مدرس دانشگاه و محقق غذا
