تا قبل از قرن نوزدهم میلادی که چای جزئی از نوشیدنی‌های رایج در ایران شد، قهوه یک نوشیدنی متداول در ایران از زمان صفویه بوده است که با رواج کافه نشینی و قهوه خانه‌ها بین مردم عامه و طبقات مختلف اجتماعی مصرف می‌شده است.
مدرسه قهوه ایران شف I.C.A
یکی از نمونه‌های ورود خوراک یا نوشیدنی‌های مختلف رواج پدیده قهوه قجری در عرصه سیاست و بعد از آن در برخی مراسم خواستگاری خوان قاجار است. علامه دهخدا در وصف آن می‌نویسد : «قهوه قجری؛ قهوه‌ی مسموم که پادشاهان قاجار به کسانی که علناً نمی‌توانستند بکشند، میدادند و می‌خوراندند.» همچنین در فرهنگ معین آمده است : «قهوه زهردار که سلاطین قاجار برای کشتن کسی به او میدادند.»
در تاریخ درباره قهوه قجری چنین آمده است : شاهان قاجار با مسموم کردن قهوه و خوراندن آن بطور آشکارا یا نهان به مخالفان خود آن‌ها را به قتل می‌رساندند. ظل السلطان پسر ناصرالدین شاه حاکم اصفهان از شیوه بسیار استفاده می‌کرد، بطور مثال در سال ۱۲۹۹ قمری حسینقلی خان ایلخانی بختیاری را به اصفهان دعوت کرد و بعد از ضیافت ناهار دستور داد قهوه قجری بیاورند و به خان بختیاری گفت : بخور خان این قهوه مراسم ختم توست.
