بسیاری از متفکران اجتماعی و سیاست‌گذاران در جوامع مختلف، کارگران را ماشین‌هایی متکلم در نظر می‌گیرند که روی دو پا راه می‌روند. ارسطو، حکیم یونانی، از پایه‌گذاران این نوع نگاه به کارگران بوده است، یعنی صراحتا کارگر را ابزاری جاندار می‌نامید؛ بنابراین جای تعجبی ندارد که بسیاری از کارگران در تمدن‌های یونان و روم برده و از حداقل حقوق برخوردار بوده‌اند و سبد غذای کارگران در دوره‌ها و منطقه‌های مختلف، با توجه به همین تفکر شکل بگیرد.

در تاریخ کشورهای اروپایی، همین روند درباره‌ی کارگران به چشم می‌خورد و فرهنگ غذایی که جامعه به این قشر تحمیل کرده، تابعی از همین تفکر است. به این معنا کارگران یا ماشین‌های انسانی، با سوزاندن کالری دریافت شده، خروجی مورد انتظار را در قالب ساخت کالا و خدمات به بازار تحویل می‌دهند.  

از طرفی، در نظام سرمایه‌داری جهانی غذا اهمیت خاصی دارد. می‌دانیم که غذا می‌تواند اسلحه‌ای استراتژیک برای اعمال قدرت و امتیازگیری باشد، یا ابزاری در دست حکومت‌ها برای کنترل و واداشتن طبقات مختلف جامعه به رفتار به شکلی خاص. به همین نسبت غذا برای تهیدستان و طبقات ضعیف‌تر جامعه دغدغه‌ای همیشگی است که وقتی کمبودش آنها را به عصیان بکشاند، می‌تواند کل موجودیت نظام‌های سیاسی را تهدید کند.

چطور سبد غذای کارگران از کارفرمایان جدا می‌شود؟

جامعه شناسی غذا از نظر متخصصان حوزه آشپزی حرفه ای

فرهود زعفری هشجین 

محقق غذا و مدرس دانشگاه

در قرن ۲۱ یکی از پرسش‌های مهم در حوزه جامعه‌شناسی غذا، همزیستی سوء‌تغذیه و چاقی است. مثلا در جامعه ایرانی لاغر بودن می‌توانست نشان‌دهنده طبقه اجتماعی پایین و ضعف سلامتی افراد باشد. در مقابل، فرد فربه و چاق، فردی بود که مشخصا می‌توانست غذای بیشتر و متنوع‌تری را فراهم کند. اما باورهایی که امروزه نسبت به لاغری وجود دارد و آن را تبدیل به مد کرده از کجا می‌آیند و چه اثری بر نگرش ما نسبت به اضافه کردن یا حذف کردن غذایی از منوی مصرفی‌مان دارند؟

چرا بعضی از جوامع دنیا را با برچسب قحطی‌زده و گرسنه می‌شناسیم و بعضی دیگر را چاقِ از فرط سرخوشی؟ توزیع غذا در جهان، کشاورزی و امنیت غذایی، استفاده بعضی کشورها و دولت‌ها از اهرم غذا برای ایجاد تغییرات دلخواهشان در رفتار جوامع دیگر یا متوقف ساختن بروز تغییرات در آنها موضوع بررسی جامعه‌شناسی غذاست. غذا برای کنترل طبقه کارگر و جیره‌بندی غذا در زمان جنگ از جمله همین موضوعات است.

نگاهی گذرا به اهمیت نقش نوشیدنی‌ها در صنعت غذا و تغذیه
شاید برای خیلی‌ها، «صنعت غذا و نوشیدنی» در اغذیه و یک وعده غذایی خلاصه شود اما از آنجا که نوشیدنی، بخش جدایی‌ناپذیر ماجراست، طبیعتا نمی‌توان بدون لزومی به نام «نوشیدنی» از ملزومی به اسم «صنعت غذا» صحبت کرد.

به بیان بهتر، وقتی بدن انسان آب خودش را از دست می‌دهد، احساسی به ما دست می‌دهد که اسم آن را «تشنگی» می‌گذاریم؛ یعنی احساس نیاز به نوشیدن مایعات. در روزهای گرم تابستان نیاز همه ما به نوشیدنی‌های خنک شدت می‌گیرد. البته تشنگی تنها دلیل نوشیدن نیست، بلکه در روزهای سرد زمستانی یا بعد از صرف یک وعده غذایی چرب، اگرچه متخصصان نوشیدن آب بلافاصله بعد از غذا یا با شکم خالی را پیشنهاد نمی‌کنند اما یک لیوان چای یا قهوه داغ می‌تواند جذاب باشد. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان روز خود را با چای یا قهوه شروع می‌کنند و همین میزان محبوبیت آن را به یک صنعت بزرگ با گردش مالی میلیارد ‌دلاری تبدیل کرده است. میلیاردها نفر روز را با یک نوع نوشیدنی آغاز می‌کنند که می‌تواند شامل آب، دمنوش‌های گیاهی و به‌خصوص آبمیوه باشد.

پیشنهاد میشود در دوره های موسسه ایران شف شرکت نمایید.

Iran Chef School

گارنیش غذا چیست؟

گارنیش در اصل به معنی چینش و آرایش است ولی در آشپزی و دیزاین، به مجموعه تزئیناتی که روی غذا و ظرف غذا پیاده می‌شود گارنیش غذا می‌گویند.

یکی از نیازهای اساسی انسان، نیاز به خوراک و غذا است.

برای داشتن یک غذای خوشمزه، سالم و مغذی:

علاوه بر استفاده از مواد غذایی سالم و تازه، آگاهی به نحوه ی پخت مناسب هر ماده ی غذایی، ترکیب مناسب مواد خوراکی و در آخر سرو زیبا و مناسب غذا، از مهم ترین نکاتی هستند که باید به آنها توجه داشت.

گارنیش بشقاب غذا :

گارنیش (Garnish) یا دورچین غذا همان تزئینات دور غذای اصلی در بشقاب نامیده می‌شود.

گارنیش در لغت به معنای چاشنی یا آرایش است. گارنیش‌ها معمولا جدا از جذاب بصری ظرف غذا و دکوراسیون غذا وظیفه کامل کردن غذا را نیز دارند. گاهی گارنیش‌ها به کامل کردن طعم و عطر غذا کمک می‌کند و گاهی طعم‌های متضاد را از بین می‌برد. در درجه اول گارنیش‌ها به کامل کردن ظرف غذا کمک می‌کند همانند تزئیناتی که با سس‌ها در ظرف غذا ایجاد می‌شود، اما برخی گارنیش‌ها صرفا برای زیبایی ظرف غذا آماده می‌شود.

معرفی معمول ترین گارنیش بشقاب غذا

Iran Chef School

بیزنس پلان و طرح کسب کار در حوزه راه اندازی رستوران 0 تا 100

با داشتن یک طرح کسب و کار روشن و غیر مبهم از ایده رستورانتان، چیزی که برای ساختنش برنامه ریزی می کنید و چیزی که می خواهید بفروشید شروع خواهد شد. طرح کسب و کار یک رستوران مانند راهنما عمل می کند، نقشه  توسعه آینده رستوران شماست و ترسیم فنی عملکرد کار شما را نشان می دهد. چیزی که در نگارش طرح کسب و کار رستوران اهمیت دارد کاربردی بودن آن و کاربرد آن برای نظم و ترتیب دادن به افکار شماست.

طرح کسب و کار باید ساختاری ساده و قابل فهم داشته باشد و با دیدگاه منطقی و ممکن نوشته شود. همچنین در طولانی مدت قابل اتکا باشد. علاوه بر این ها، طرح کسب و کار برای حفظ محتوا و مفهوم کلی رستورانتان، دانستن جایگاهی که می خواهید رستورانتان را به آن جا برسانید و برنامه ریزی اهداف کوتاه مدت ضروری است. باید تمامی فرصت ها و تهدیدهای کسب و کار رستوران در زمان نگارش طرح کسب و کار در نظر گرفته شود و از رؤیا پردازی دوری کرد.

راه اندازی رستوران و کترینگ با طراحی ارگونومی - ایران شف

تاسیس کترینگ هم مانند هر کار دیگری نیاز به علاقه و اشتیاق واقعی دارد. انواع غذاهایی که می‌توانید بر روی آنها تمرکز کنید شامل این موارد می‌شود:

ناهار و عصرانه، اگر از تهیه ساندویچ، پیتزا، تارت، سالاد و غذاهای دیگری که عموماً در طول روز سرو می‌شوند لذت می‌برید،‌ می‌توانید کترینگ خود را بیشتر بر روی وعده‌های زمان ناهار متمرکز کنید. می‌توانید غذای ادارات و سازمان‌ها‌، جشن‌ها و مراسم برگزار شده در طول روز، غذای مدارس و … را تأمین کنید.

شرکت ایران شف مرکز تخصصی راه اندازی کترینگ و آشپزخانه های صنعتی صفر تا صد

فرهاد زعفری مدرس دانشگاه

پذیرایی مراسم عروسی و مناسبت‌های خاص

Iran Chef School

ایران شف: غذاهای ایرانی خوشمزه‌های بی مرز

پس از حمله اعراب به ایران در اوایل سال ۷۰۰ میلادی، طعم ها و روش های آشپزی ایرانی به کشورهایی که اعراب بر آنها پیروز می شدند می رسید. از خورشت ایرانی که در مراکش به "طاجین" تبدیل شد تا گوشت و پلوی زعفرانی که در اسپانیا "پائیا" نام گرفت. در انگلستان نیز بِه و پرتقال های تلخ که از راه تجاری اسپانیا و پرتقال به این کشور رسیده بودند، تبدیل به "مارمالاد" شدند. در قرن نوزدهم زرتشتیانی که برای گریز از مسلمان شدن به هند رفتند (پارسیان امروزی در هند)، پلو و نان و تنور ایرانی را به آنجا بردند تا به "پیلاف"، نان و "تندوری" تبدیل شوند؛ آنچه امروزه در فهرست غذاهای این کشور دیده می شود. تجارت از طریق جاده ابریشم نیز موادغذایی ایرانی را به شرقی ترین کشورها مثل چین برد. بادمجان، کنجد و سیر از جمله ی این مواد بودند. حتی کباب ایرانی، که در میان غذاهای دنیا جایگاه ویژه ای دارد، به غذای مورد علاقه مردم آمریکا در اواخر قرن بیستم تبدیل شد.

فرهود زعفری هشجین

مولف، محقق غذا و مدرس دانشگاه

ایران شف: از کوهها و دریاها با غذاهای ایرانی